Deep Democracy gaat over een manier van besluiten nemen waarbij de wijsheid van de minderheid wordt meegenomen in het meerderheidsbesluit. Niet vanuit de gedachte dat we dwarsliggers moeten manipuleren en verleiden om zonder al te veel morren mee te gaan met het genomen besluit, maar vanuit de overtuiging dat krachtige besluiten juist ontstaan als we de diversiteit aan kennis, talenten en ervaringen combineren. Daarbij zijn conflicten of stevige discussies onvermijdelijk en essentieel.
Zonder conflict of gepassioneerde discussies kan een team of organisatie niet groeien en zich ontwikkelen.

Tegenstellingen worden niet gezien als een belemmering, maar vormen de start van een creatief proces.
Om dit te bereiken is het belangrijk dat we de verschillen veilig kunnen bespreken en dat andere meningen of standpunten niet zomaar van tafel worden geveegd.

De vaardigheid om ruimte te geven aan meerdere standpunten en gevoelens is cruciaal voor het oplossen van conflicten en het komen tot krachtige besluitvorming. Deep Democracy voorziet daarin.
Het biedt een alternatief voor het eindeloos vergaderen of het rücksichtslos doorhakken van knopen.

Tegenstellingen of verschil van inzichten zijn een normaal en welkom gegeven.
Ook, of juist, de afwijkende mening heeft een wijsheid in zich die het beeld van de meerderheid kan verrijken.

Deep Democracy is erop gericht dat ‘dat wat gezegd moet worden, gezegd kan worden’.
Het is een methode en theorie ineen die taal en technieken geeft om de onderstroom in groepen zichtbaar en hanteerbaar te maken.

De meest gebruikelijke manier om naar groepen te kijken is om deze te zien als een groep individuen: mensen met persoonlijke belangen, karaktereigenschappen en drijfveren. Maar het zijn niet de afzonderlijke mensen in het team die zorgen voor succes of verlies, maar de samenhang tussen alle gedragingen, emoties, gedachten en ervaringen. Ieder individu brengt een eigenheid en uniekheid mee die alleen in samenhang en relatie met anderen tot hun recht kunnen komen.

 

 

De focus ligt dus niet zozeer op de kwaliteit van de personen maar op de kwaliteit van de relaties in een organisatie.

Je kunt met sterke personen en zwakke relaties geen goede organisatie bouwen, maar met sterke relaties en gewone mensen wel. De metafoor van de ijsberg wordt bij Deep Democracy gebruikt om naar de groep als geheel te kijken. Met een potentieel aan mogelijkheden, en een groepsbewuste en een groepsonbewuste. De groep is de ijsberg. Als iemand iets zegt, vindt of voelt is de kans groot dat iemand anders in de groep datzelfde heeft.

 

Terug naar Deep Democracy